Watykan 789-790

Bł. Jan Rusbroch, prezbiter

dzień w kalendarzu 2 grudnia

hebr. imię biblijne Johhanan „Bóg jest łaskawy”

Bł. Jan Rusbroch (Ruysbroeck, van Ruusbroec), kapłan. Urodził się w 1293 r. w brabanckiej wsi Rusbroch (Ruusbroec) koło Brukseli, która dziś nosi nazwę Ruysbroeck. Nie znamy jego nazwiska, dlatego nazywany jest od miejsca urodzenia (i stąd różne brzmienia tego nazwiska). Prawdopodobnie jego rodzina była uboga. Mając 11 lat opuścił dom rodzinny. Zajął się nim wuj, Johann Hinckaert, który był kanonikiem w kościele św. Guduli w Brukseli. Zamieszkał z nim i uczęszczał do szkoły. Zdobył odpowiednie wykształcenie i został wyświęcony na kapłana w roku 1317 lub 1318. Został wikariuszem w tym samym kościele, co wuj. Prowadził bardzo pobożne życie, pełne kontemplacji i dzieł miłosierdzia. Dużo czasu zajmowało mu czytanie dzieł, m.in. Pseudo-Dionizego Areopagity oraz słynnego dominikanina Mistrza Eckharta. Był już wtedy przenikliwym znawcą spraw duchowych, skoro zdołał zdemaskować Helwich Bloemardinne, pseudomistyczkę zwodzącą wielu wpływowych Belgów, również osoby duchowne. Później przez wiele lat był eremitą; os#janrusiadł z przyjaciółmi w Zielonej Dolinie, gdzie wiedli żywot jako kanonicy regularni św. Augustyna. Prowadził rozległą korespondencję z wieloma wpływowymi osobami w Europie, zainteresowanymi fenomenem życia kontemplacyjnego. Zmarł 2 grudnia 1381 r., a w 1908 r. Pius X zaaprobował jego kult.

Pozostawił wspaniałe dzieła, które są uznawane za klasykę mistyki niderlandzkiej. Oprócz traktatów teologicznych pisał również pieśni oraz wiersze. Tworzył po flamandzku, w dialekcie brabanckim, a jego największe dzieła to: „Ozdoba zaślubin duchowych”, „Królestwo miłujących Boga”, „Namiot duchowny” i „Zwierciadło wiecznego zbawienia”. Wielką czcią otaczał Trójcę Świętą, a Eucharystię stawiał w centrum życia religijnego. To on, jako pierwszy, wskazał trzy stopnie wiodące ku doskonałości: oczyszczenie, uświęcenie i zjednoczenie.